دکلمه غزل بنال بلبل با صدای نسرین محمدی
بنال بلبل اگر با منت سر یاری است که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاری است
در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست چه جای دم زدن نافه های تاتاری است
بیار باده که رنگین کنیم جامه زرق که مست جام غروریم و نام هوشیاری است
خیال زلف تو پختن نه کار هر خامی است که زیر سلسله رفتن طریق عیاری است
لطیفه ایست نهانی که عشق ازو خیزد که نام آن نه لب لعل و خط زنگاری است
جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال هزار نکته در این کار و بار دلداری است
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند قبای اطلس آنکس که از هنر عاری است
برآستان تو مشکل توان رسید آری عروج بر فلک سروری به دشواری است
سحر کرشمه چشمت به خواب می دیدم زهی مراتب خوابی که به ز بیداری است
دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ که رستگاری جاوید در کم آزاری است
دکلمه غزل خوشتر ز عیش و صحبت با صدای نسرین محمدی
خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست ساقی کجاست گو سبب انتظار چیست
هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار کس را وقوف نیست که انجام کار چیست
پیوند عمر بسته به مویی است هوش دار غمخوار خویش باش غم روزگار چیست
معنی آب زندگی و روضه ارم جز طرف جویبار و می خوشگوار چیست
مستور و مست هر دو چو از یک قبیله اند ما دل به عشوه که دهیم اختیار چیست
راز درون پرده چه داند فلک خموش ای مدعی نزاع تو با پرده دار چیست
سهو و خطای بنده گرش اعتبار نیست معنی عفو و رحمت آمرزگار چیست
زاهد شراب کوثر و حافظ پیاله خواست تا در میانه خواسته کردگار چیست
دکلمه غزل اگرچه عرض هنر با صدای نسرین محمدی
اگر چه عرض هنر پیش یار بی ادبی است زبان خموش ولیکن دهان پر از عربی است
پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبی است
در این چمن گل بی خار کس نچید آری چراغ مصطفوی با شرار بولهبی است
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد که کام بخشی او را بهانه بی سببی است
به نیم جو نخرم طاق خانقاه و رباط مرا که مصطبه ایوان و پای خم طنبی است
جمال دختر رز نور چشم ماست مگر که در نقاب زجاجی و پرده عنبی است
هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه کنون که مست خرابم صلاح بی ادبی است
بیار می که چو حافظ هزارم استظهار به گریه سحری و نیاز نیم شبی است
دکلمه غزل روی تو کس ندید با صدای نسرین محمدی
روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست در غنچه ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق خانقاه و خرابات فرق نیست هر جا که هست پرتو روی حبیب هست
آنجا که کار صومعه را جلوه می دهند ناقوس دیر راهب و نام صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریاد حافظ این همه آخر به هرزه نیست هم قصه ای غریب و حدیثی عجیب هست