دکلمه غزل مردم دیده ما با صدای نسرین محمدی
مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست دل سرگشته ما غیر تو را ذاکر نیست
اشکم احرام طواف حرمت می بندد گرچه از خون دل ریش دمی طاهر نیست
بسته دام و قفس باد چو مرغ وحشی طایر سدره اگر در طلبت طایر نیست
عاشق مفلس اگر قلب دلش کرد نثار مکنش عیب که بر نقد روان قادر نیست
عاقبت دست بدان سرو بلندش برسد هر که را در طلبت همت او قاصر نیست
از روان بخشی عیسی نزنم دم هرگز زانکه در روح فزایی چو لبت ماهر نیست
من که در آتش سودای تو آهی نزنم کی توان گفت که بر داغ دلم صابر نیست
روز اول که سر زلف تو دیدم گفتم که پریشانی این سلسله را آخر نیست
سر پیوند تو تنها نه دل حافظ راست کیست آن کش سر پیوند تودر خاطر نیست
دکلمه غزل کس نیست که افتاده با صدای نسرین محمدی
کس نیست که افتاده آن زلف دو تا نیست در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست
چون چشم تو دل می برد از گوشه نشینان همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست
روی تو مگر آینه لطف الهی است حقا که چنین است و درین روی و ریا نیست
نرگس طلبد شیوه چشم تو زهی چشم مسکین خبرش از سر و در دیده حیا نیست
از بهر خدا زلف مپیرای که ما را شب نیست که صد عربده با باد صبا نیست
باز آی که بی روی تو ای شمع دل افروز در بزم حریفان اثر نور و صفا نیست
تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست
دی می شد و گفتم صنما عهد به جای آر گفتا غلطی خواجه در این عهد وفا نیست
گر پیر مغان مرشد من شد چه تفاوت در هیچ سری نیست که سِری ز خدا نیست
عاشق چه کند گر نکشد بار ملامت با هیچ دلاور سپر تیر قضا نیست
در صومعه زاهد و در خلوت صوفی جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست
ای چنگ فرو برده به خون دل حافظ فکرت مگر از غیرت قرآن و خدا نیست
دکلمه غزل ماهم این هفته برون رفت با صدای نسرین محمدی
ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی است حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالی است
مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او عکس خود دید گمان برد که مشکین خالی است
می چکد شیر هنوز از لب همچون شکرش گرچه در شیوه گری هر مژه اش قتالی است
ای که انگشت نمایی به کرم در همه شهر وه که در کار غریبان عجبت اهمالی است
بعد از اینم نبود شائبه در جوهر فرد که دهان تو در این نکته خوش استدلالی است
مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد نیت خیر مگردان که مبارک فالی است
کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد حافظ خسته که از ناله تنش چون نالی است
دکلمه غزل یا رب این شمع دل افروز با صدای نسرین محمدی
یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست
حالیا خانه برانداز دل و دین من است تا در آغوش که می خسبد و همخانه کیست
باده لعل لبش کز لب من دور مباد راح روح که و پیمان ده پیمانه کیست
دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو باز پرسید خدا را که به پروانه کیست
می دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد که دل نازک او مایل افسانه کیست
یا رب آن شاه وش ماه رخ زهره جبین در یکتای که و گوهر یکدانه کیست
گفتم آه از دل دیوانه حافظ بی تو زیر لب خنده زنان گفت که دیوانه کیست