دکلمه غزلیات حضرت حافظ

در این وبلاگ دکلمه غزلیات حضرت حافظ به دوستداران آن حضرت تقدیم می گردد. غزل ها در آپارات و یوتیوب هم بارگذاری می شود.

دکلمه غزلیات حضرت حافظ

در این وبلاگ دکلمه غزلیات حضرت حافظ به دوستداران آن حضرت تقدیم می گردد. غزل ها در آپارات و یوتیوب هم بارگذاری می شود.

غزل 138 - یاد باد

یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد
 
آن جوان بخت که می‌زد رقم خیر و قبول
بنده پیر ندانم ز چه آزاد نکرد
 
کاغذین جامه به خوناب بشویم که فلک
رهنمونیم به پای علم داد نکرد
 
دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد
 
سایه تا بازگرفتی ز چمن مرغ سحر
آشیان در شکن طره شمشاد نکرد
 
شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار
زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد
 
کلک مشاطه صنعش نکشد نقش مراد
هر که اقرار بدین حسن خداداد نکرد
 
مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق
که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد
 
غزلیات عراقیست سرود حافظ
که شنید این ره دلسوز که فریاد نکرد
 

غزل 101 - شراب و عیش نهان چیست

دکلمه غزل شراب و عیش نهان چیست با صدای نسرین محمدی  

 

شراب و عیش نهان چیست کار بی بنیاد              زدیم بر صف رندان و هرچه بادا باد  

گره ز دل بگشا و از سپهر یاد مکن                    که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد  

ز انقلاب زمانه عجب مدار که چرخ                    از این فسانه هزاران هزار دارد یاد  

قدح به شرط ادب گیر زانکه ترکیبش                  ز کاسه سر جمشید و بهمن است و قباد  

که آگه است که کاووس و کی کجا رفتند               که واقف است که چون رفت تخت جم برباد  

ز حسرت لب شیرین هنوز می بینم                     که لاله می دمد از خون دیده فرهاد  

مگر که لاله بدانست بی وفایی دهر                    که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد   

بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم                    مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد  

نمی دهند اجازت مرابه سیر سفر                      نسیم باد مصلا و آب رکن آباد  

قدح مگیر چو حافظ مگر به ناله چنگ               که بسته اند بر ابریشم طرب دل شاد

غزل 054 - ز گریه مردم چشمم

دکلمه غزل ز گریه مردم چشمم با صدای نسرین محمدی  

 

ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است
ببین که در طلبت حال مردمان چون است

به یاد لعل تو و چشم مست میگونت
ز جام غم می لعلی که می‌خورم خون است

ز مشرق سر کو آفتاب طلعت تو
اگر طلوع کند طالعم همایون است

حکایت لب شیرین کلام فرهاد است
شکنج طره لیلی مقام مجنون است

دلم بجو که قدت همچو سرو دلجوی است
سخن بگو که کلامت لطیف و موزون است

ز دور باده به جان راحتی رسان ساقی
که رنج خاطرم از جور دور گردون است

از آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیز
کنار دامن من همچو رود جیحون است

چگونه شاد شود اندرون غمگینم
به اختیار که از اختیار بیرون است

ز بیخودی طلب یار می‌کند حافظ
چو مفلسی که طلبکار گنج قارون است