دکلمه غزل کنون که بر کف گل با صدای نسرین محمدی
کنون که بر کف گل جام باده صاف است به صد هزار زبان بلبلش در اوصافست
بخواه دفتر اشعار و راه صحرا گیر چه وقت مدرسه و بحث کشف کشافست
فقیه مدرسه دی مست بود و فتوا داد که می حرام ولی به ز مال اوقافست
به درد و صاف تو را حکم نیست خوش درکش که هرچه ساقی ما کرد عین الطافست
ببر ز خلق و چو عنقا قیاس کار بگیر که صیت گوشه نشینان ز قاف تا قافست
حدیث مدعیان و خیال همکاران همان حکایت زردوز و بوریا بافست
خموش حافظ و این نکته های جون زر سرخ نگاهدار که قلاب شهر صرافست
دکلمه غزل صحن بستان با صدای نسرین محمدی
صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است وقت گل خوش باد کز وی وقت میخواران خوش است
از صبا هر دم مشام جان ما خوش می شود آری آری طیب انفاس هواداران خوش است
ناگشوده گل نقاب ، آهنگ رحلت ساز کرد ناله کن بلبل که گلبانگ دل افگاران خوش است
مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق دوست را با ناله شبهای بیداران خوش است
نیست در بازار عالم خوشدلی ور زان که هست شیوه رندی و خوش باشی عیاران خوش است
از زبان سوسن آزاده ام آمد به گوش کاندرین دیر کهن کار سبکباران خوش است
حافظا ترک جهان گفتن طریق خوشدلی است تا نپنداری که احوال جهانداران خوش است
دکلمه غزل حال دل با تو گفتن با صدای نسرین محمدی
حال دل با تو گفتنم هوس است
خبر دل شنفتنم هوس است
طمع خام بین که قصه فاش
از رقیبان نهفتنم هوس است
شب قدری چنین عزیز شریف
با تو تا روز خفتنم هوس است
وه که دردانه‌ای چنین نازک
در شب تار سفتنم هوس است
ای صبا امشبم مدد فرمای
که سحرگه شکفتنم هوس است
از برای شرف به نوک مژه
خاک راه تو رفتنم هوس است
همچو حافظ به رغم مدعیان
شعر رندانه گفتنم هوس است
دکلمه غزل اگر چه باده با صدای نسرین محمدی
اگرچه باده فرح بخش و باد گل بیز است به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است
صراحیی و حریفی گرت به چنگ افتد به عقل نوش که ایام فتنه انگیز است
در آستین مرقع پیاله پنهان کن که همچو چشم صراحی زمانه خون ریز است
به آب دیده بشوییم خرقه ها از می که موسم ورع و روزگار پرهیز است
مجوی عیش خوش از دور باژگون سپهر که صاف این سر خم جمله دردی آمیز است
سپهر برشده پرویزنیست خون افشان که ریزه اش سر کسری و تاج پرویز است
عراق و فارس گرفتی به شعر خوش حافظ بیا که نوبت بغداد و وقت تبریز است