دکلمه غزل روشن از پرتو رویت با صدای نسرین محمدی
روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست منت خاک درت بر بصری نیست که نیست
ناظر روی تو صاحب نظرانند آری سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست
اشک غماز من ار سرخ برآمد چه عجب خجل از کرده خود پرده دری نیست که نیست
تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست
تا دم از شام سر زلف تو هرجا نزنند با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست
من از این طالع شوریده به رنجم ورنی بهره مند از سر کویت دگری نیست که نیست
از حیای لب شیرین تو ای چشمه نوش غرق آب و عرق اکنون شکری نیست که نیست
مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز ورنه در مجلس رندان خبری نیست که نیست
شیر در بادیه عشق تو روباه شود آه از این راه که در وی خطری نیست که نیست
آب چشمم که بر او منت خاک در توست زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست
از وجودم قدری نام و نشان هست که هست ورنه از ضعف در آن جا اثری نیست که نیست
غیر از این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است در سراپای وجودت هنری نیست که نیست
شعر حافظ طراوتی دارد که با دکلمه شما دوچندان آشکار می شود. سربلند باشید. با آرزوی توفیق رذوزافزون برای شما.
این نظر لطف شماست . بی نهایت ممنونم