غزل 069 - کس نیست که افتاده

دکلمه غزل کس نیست که افتاده با صدای نسرین محمدی  

کس نیست که افتاده آن زلف دو تا نیست                    در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست  

چون چشم تو دل می برد از گوشه نشینان                  همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست  

روی تو مگر آینه لطف الهی است                           حقا که چنین است و درین روی و ریا نیست  

نرگس طلبد شیوه چشم تو زهی چشم                        مسکین خبرش از سر و در دیده حیا نیست  

از بهر خدا زلف مپیرای که ما را                            شب نیست که صد عربده با باد صبا نیست  

باز آی که بی روی تو ای شمع دل افروز                  در بزم حریفان اثر نور و صفا نیست  

تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است                            جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست  

دی می شد و گفتم صنما عهد به جای آر                   گفتا غلطی خواجه در این عهد وفا نیست  

گر پیر مغان مرشد من شد چه تفاوت                        در هیچ سری نیست که سِری ز خدا نیست   

عاشق چه کند گر نکشد بار ملامت                          با هیچ دلاور سپر تیر قضا نیست  

در صومعه زاهد و در خلوت صوفی                        جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست  

ای چنگ فرو برده به خون دل حافظ                        فکرت مگر از غیرت قرآن و خدا نیست